پیچ تمام رزوه
تمام پیچ ها در اطراف خود رزوه هستند تا به داخل سطح یا جسمی که در آن استفاده می شوند، نفوذ کنند. در بدنه پیچ معمولی، شیار های مار پیچ به عنوان رزوه خارجی شناخته می شوند. در واقع این شیار ها مواد را حفر کرده تا پیچ بتواند وارد جسم یا سطح مقصود شود؛ اما مهم است بدانیم که این ابزار به دو دسته پیچ تمام رزوه و نیم رزوه تقسیم می شوند.
رزوه چیست
رزوه با ویژگی های منحصر به فرد، به شیار های روی پیچ و درون مهره گفته می شود. به رزوه خارجی و داخلی به ترتیب نری و مادگی می گویند. در زبان عامیانه به دنده روی پیچ، فرو رفتگی نیز گفته می شود. این اجزا منجر به چفت شدن پیچ به صورت یونیک، در سطح مورد نظر خواهد شد.
رزوه پیچ می تواند به صورت یونیک از سمت راست به چپ و یا چپ به راست باز و بسته شود. لازم است بدانید که استاندارد جهانی رزوه پیچ، به شکل یونیک راست گرد، تولید و روانه بازار می شود.
در نگاه اول و از نظر ظاهری، رزوه ها به نظر مشابه هستند، اما در واقع تفاوت های مهمی با یکدیگر دارند. یکی از این اختلاف ها در درشت و یا ریز بودن آن ها است. این جزئیات دنده پیچ، به فواصل بین دو دنده و طول گام پیچ مرتبط است.
رزوه های ریز به دلیل زاویه مار پیچ کمتر و قابلیت تنظیم دقیق تر ، لرزش پایین تری دارند. این ابزار با ریز تر بودن و با افزایش گشتاور، پیش بارگذاری بیشتری ایجاد می کنند. در مقابل، رزوه های درشت به دلیل درگیری بیشتر در کناره ها و در مقابل تسمه ها و رزوه های متقاطع، مقاومت بیشتری دارند.
این نوع ابزار به سرعت بیشتری نصب شده، زیرا به تعداد چرخش کمتری در واحد طول نیاز خواهند داشت. انواع مختلفی از رزوه پیچ از جمله دنده گرد، ارّه ای، ذوزنقه ای، مربعی و دنده مثلثی، وجود دارد.
اجزای تشکیل دهنده پیچ
در هنگام انجام هر نوع طراحی، عمدتاً لازم است تصمیم بگیرید که از چه نوع پیچ و مهره اتصال دهنده ای برای کار استفاده کنید، زیرا این تصمیم کیفیت نتیجه را تعیین می کند. با توجه به تنوع گسترده اتصال دهنده ها، اشتباه در انتخاب، به سهولت رخ می دهد. برای انتخاب صحیح، ابتدا باید با ساختار کلی این اتصال دهنده ها، آشنا شوید.
پیچ از سه قسمت تشکیل شده است:
سرپیچ
سر پیچ به بخش بالایی آن اشاره دارد که در انواع مختلف و با طرح های گوناگونی قابل تهیه است. این قسمت از این ابزار، امکان باز و بسته شدن با استفاده از آچار یا پیچ گوشتی را فراهم می کند. از آن جا که سر پیچ به صورت مستقیم در تعامل با ابزار های گوناگون است، طراحی و انتخاب درست آن، اهمیت بسیاری در بهبود عملکرد و کارایی این قطعه دارد .
نوک پیچ
این قسمت به انتهای پیچ اشاره دارد که در انواع متنوعی نظیر تخت، مخروطی، تیز و مته ای موجود است. هر یک از این انواع نوک، وظایف و کارایی های خاص خود را دارند. انتهای پیچ می تواند به داخل جسم نفوذ کرده و یا به وسیله ی مهره بسته و فشرده شود. انتخاب نوع نوک پیچ بستگی به نیاز های کاربری و مشخصات فنی کار مورد نظر دارد. این جزئیات از اهمیت زیادی برخوردارند و در بهبود عملکرد و کارایی این ابزار، تاثیر گذار هستند .
شافت
شافت یا بدنه پیچ، مکانیزمی است که رزوه به یکی از دو روش روی آن نصب می شود. روش اول به نام حدیده، به صورت دستی انجام شده و با تراشیدن بدنه پیچ، رزوه بر آن قرار می گیرد و این فرآیند به عنوان براده برداری مشهور است.
در روش دوم، یعنی نورد و ماشینی، با گرما دادن به بدنه پیچ، فلز آن نرم می شود و سپس با استفاده از ماشین و فشار، رزوه به شکل مطلوب بدون براده برداری شکل می گیرد. این شیوه باعث ایجاد شکل دقیق رزوه بر روی شافت شده و بهبود کیفیت نهایی اتصال را فراهم می کند. انتخاب بین این دو روش بستگی به نیاز های خاص و مشخصات فنی مورد نظر دارد
پیچ تمام رزوه و نیم رزوه
از لحاظ شکل ظاهری و نوع کارکرد، پیچ تمام رزوه یک نوع خاص از پیچ است که در سرتاسر شافت خود دارای رزوه است. در واقع رزوه در این نوع پیچ از نوک تا زیر سر پیچ گسترده می شود. این خصوصیت، به پیچ امکان می دهد که در تمام طول شافت اتصال قوی و یکنواختی ایجاد کند.
در این نوع ابزار، وجود رزوه از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا این ویژگی باعث می شود که اتصال پیچ با قسمت متصل به آن، به صورت یکپارچه تر و با استحکام بیشتری ایجاد شود. این پیچ ها معمولاً در کاربرد هایی که نیاز به استحکام و پایداری بالا در تمام نقاط شافت دارند، مورد استفاده قرار می گیرند.
در مقابل پیچ نیم رزوه، نوع خاصی از پیچ بوده که فقط در دو سوم از طول شافت یا بدنه آن دارای رزوه است و یک سوم دیگر به صورت صاف و بدون رزوه باقی می ماند؛ به عبارت دیگر، قسمتی که به سر پیچ نزدیک می شود، بدون رزوه است. این ویژگی منحصر به فرد باعث می گردد که اتصال این پیچ به سطوح مختلف با دو ویژگی مختلف صورت گیرد.
قسمت دارای رزوه به منظور نفوذ و محکم شدن در مواد، مورد استفاده قرار می گیرد، در حالی که قسمت بدون رزوه برای اتصال سریع و راحت به سرپیچ یا سطح دیگری کاربرد دارد.
استفاده از این ابزار نیز مانند پیچ تمام رزوه در پروژه ها و کاربرد هایی که نیاز به اتصالات چندگانه با ویژگی های مختلف است، معمولاً مشاهده می شود. این پیچ به عنوان یک ابزار انعطاف پذیر در تنظیمات مختلف مورد توجه قرار گرفته و این امکان را فراهم می کند تا در بخش های مختلف یک محصول به کار گرفته شود .
تفاوت پیچ تمام رزوه و نیم رزوه
اختلاف این دو به نوع اتصالات و نیازهای پروژه مورد نظر وابسته می باشند. در صورتی که دو قطعه جفت شونده، هر دو دارای رزوه باشند و نیاز به چفت شدن با یکدیگر داشته باشند، پیچ تمام رزوه مناسب است؛ اما اگر یکی از قطعات دارای رزوه بوده و دیگری بدون آن باشد، می توانید از پیچ نیم رزوه استفاده کنید. در این حالت، طول بدون رزوه باید دقیقاً با قطعه اتصال اولیه که رزوه ندارد، هماهنگ باشد. همچنین، اگر برنامه شامل مهره و واشر باشد، معمولاً پیچ نیم رزوه ترجیح داده می شود.
توجه به انتخاب درست پیچ برای هر کاربرد ضروری است، زیرا استفاده از بست نادرست ممکن است به آسیب و حتی خطر منجر شود. بهتر است با دقت و با در نظر گرفتن نیاز های خاص پروژه، نوع مناسب پیچ را انتخاب کرده تا از آسیب به اتصالات و ساختار های مختلف جلوگیری کرد.
یکی از تفاوت های بارز پیچ تمام رزوه با سایر انواع آن ها این است که معمولاً در سوراخ های رزوه شده استفاده می شود. در مقابل، در بسیاری از انواع دیگر پیچ ها، مانند پیچ های خودکار و سرمته ای، پیچ را زمانی که به داخل قطعه می چرخانید، سوراخ ایجاد می کند؛ اما در پیچ تمام رزوه، وجود سوراخ رزوه دار باعث افزایش احتمال ایجاد اتصال قوی تر می گردد.
این ویژگی می تواند به بهبود کیفیت اتصالات کمک کند، به ویژه در مواردی که از اتصالات پیچ و مهره یا قطعات قلاویز شده (قلاویز دستگاهی است که رزوه داخلی (مادگی) را می زند) استفاده می شود. به طور کلی، پیچ تمام رزوه با این ویژگی به ارتقاء کارایی و استحکام اتصالات در برخی از کاربرد ها کمک می کند.
مقایسه استحکام پیچ تمام رزوه و نیم رزوه
تفاوت بین این دو پیچ، در مقاومت و کارایی آن ها نیست. اصلی ترین عامل تعیین کننده مقاومت پیچ ها درجه یا گرید یا کلاس آن ها است. پیچ ها دارای رتبه بندی های مخصوص به صنعت هستند و مقاومت هر پیچ با درجه آن مشخص می شود. در واقع، رزوه زدن یا نوع روش تولید پیچ، ارتباطی با استحکام و طول عمر آن ندارد.
در خصوص استحکام رزوه پیچ، در روش براده برداری یا حدیده، از آن جایی که شفت پیچ تراشیده می شود تا رزوه شکل بگیرد، استحکام و مقاومت آن نسبت به پیچ نورد شده (که روش رزوه رولینگ دارد) کمتر می شود. این تفاوت اصلی به علت تراش زدن فلز است که باعث تغییر خاصیت ملکولی و انسجام آن می گردد.
برای مثال، یک پیچ سایز M12 با گرید 10.9 و سطح مقطعی برابر با 113 میلی متر مربع، می تواند 11300 کیلوگرم نیرو را تحمل کند. این مثال برای هر دو نوع پیچ، یکسان است.
نتیجه گیری
در متن بالا به طور کامل در مورد انواع پیچ، درجه و گرید آن ها و همچنین نوع رزوه آن ها توضیح دادیم. این اطلاعات به شما امکان می دهد که قبل از خرید محصول مورد نظر، اطلاعات کاملی در مورد آن داشته باشید.
همچنین توجه به این نکته ضروری است که قدرت بیشتر ابزار، همواره به عنوان گزینه بهتر محسوب نمی شود. برخی از تجهیزات برای استفاده از پیچ های نرم تر یا درجه پایین تر طراحی شده اند و دارای انعطاف پذیری و مقاومت کششی بیشتری هستند؛ بنابراین، در مواقعی که مشکلی پیش می آید، تجهیزات نمی شکنند بلکه پیچ می شکند؛ بنابراین، به جای تلاش برای یافتن سخت ترین و قوی ترین گزینه، به دنبال مناسب ترین نوع برای پروژه خود باشید.
به همین جهت توصیه می شود محصول مورد نظر خود را از شرکت گروه چهار قرن تهیه نمایید تا علاوه بر تضمین کیفیت و پایین بودن قیمت، بتوانید با کارشناسان حرفه ای مجموعه در زمینه کالای مورد نظر خود مشورت کنید.
